جهنم سرگردان....Erratic Hell

                                                 

شب را نوشیده ام

و بر شاخه های شکسته می گریم

مرا تنها گذار

ای چشم تبدار سرگردان !

مرا با رنج بودن تنها گذار.

مگذار خواب وجودم را پرپر کنم.

مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم

و به دامن بی تار و پود رؤیاها بیاویزم

سپیدی های فریب

روی ستون های بی سایه رجز میخوانند

طلسم شکسته ی خوابم را بنگر

بیهوده به زنجیر مروارید چشم آویخته.

اورا بگو

تپش جهنمی مست!

او را بگو : نسیم سیاه چشمانت را نوشیده ام

نوشیده ام که پیوسته بی آرامم

جهنم سرگردان !

مرا تنها گذار...